'.

1- عذاب دروغگو در عالم برزخ

        پیامبر (ص) فرمود: شخصی نزد من آمد و گفت: «برخیز»، برخاستم و با او به جائی رفتم، در آنجا دو نفر، یکی ایستاده و یکی نشسته دیدم، آن شخص ایستاده، یکی انبرآهنی بزرگی در دست داشت و به دهان آن شخص نشسته می گذاشت، و دو طرف دهان او را باانبر می گرفت و                  می کشید، به طوریکه به هر طرف می کشید آن شخص نشسته به همان طرف خم می شد، من از آن شخص که مرا صدا زد و مرا از جای خود بلند کرد، پرسیدم: این صحنه چیست؟

گفت این شخص نشسته، در دنیا دروغگو بود ( و بی توبه از دنیا رفت) اکنون در این عالم (برزخ) تا فرارسیدن قیامت، همواره این گونه عذاب می شود.

امام صادق (ع) فرمود:

شخصی از احبار (علمای خوب یهود) از دنیا رفت، در عالم قبر (فرشتگان او را نشاندند، چند فرشته به او گفتند: می خواهیم «صد تازیانه به تو بزنیم» او جواب داد: طاقت ندارم.

گفتند: 99 تازیانه به تو می زنیم، او باز جواب داد طاقت ندارم.

به همین ترتیب (چون آدم خوب بود) یک یک کم کردند، تا اینکه گفتند: «یک تازیانه را حتماً باید بخوری».

او گفت: چرا، مگر من چه کرده ام؟

به او گفتند: «زیرا تو یک روز بدون وضو نماز خواندی، و بر یک شخص مظلومی گذشتی، ولی او را یاری نکردی، به خاطر این دو خصلت باید تازیانه بخوری».

به او یک تازیانه زدند، بر اثرآن قبرش پر از آتش گردید.

[1]

علاقه خاص آیت الله حائری به کربلا و رسیدن او به مراد، در عالم برزخ

      مرحوم آیت الله العظمی حاج شیخ عبدالکریم حائری (ره) مؤسس حوزه علمیه قم، در سنین بین هفتاد و هشتاد، در بهمن ماه سال 1351 شمسی ]17 ذیقعده 1355 هـ.ق[ وفات کرد، قبر شریفش در مسجد بالاسر، کنار مرقد حضرت معصومه (س) در قم است..

     دوران تحصیلات و تدریس او در نجف اشرف و سامره و کربلا و سپس اراک و قم بود، این

مرد بزرگ در سال 1340 قمری به قم آمد (عجیب اینکه نام شریف او «شیخ عبدالکریم الحائری الیزدی» به حساب ابجد، مطابق با 1340 است)

        او در همین سال، حوزه علمیه قم را تأسیس کرد و بنیان یک حوزه علمی وسیع را در آن سال در سرزمین مبارک قم پدید آورد.

        او علاقه خاصی به کربلا داشت، می گفت: «من آرزو دارم باز به کربلا بروم و آرزو بر جوانان عیب نیست» (این کلمه را به صورت مزاح می گفت)

       و می فرمود: «افسوس دیگر نمی توانم به کربلا بروم، با این باری که از امور مادی و معنوی مردم بر دوش من است».

      گرچه تا آخر عمر نتوانست به کربلا برود، ولی در خواب مسلم دیده شده که روح آن مرد بزرگ، پس از وفاتش به کربلا و عتبات  رفته است، در اینجا به ذکر دو خواب می پردازیم.

1- آقای حاج آقا شمسی الضحی اراکی، در همان شب فوت آیت الله العظمی حاج شیخ عبدالکریم حائری(ره) در خواب می بیند، آیت الله حاج میرزا مهدی بروجردی (محرر و سرپرست امور بیت مرحوم حائری) به ایشان تلفن کرد که آقای حاج شیخ (عبدالکریم) به اراک می آیند که از آنجا به کربلا بروند، و شمس الضحی در عالم خواب مشاهده می کند که آقای حاج شیخ (عبدالکریم) به خانه کرهورد (قریه ای نزدیک اراک) آمدند و از کنار دیوار باغ، به طرف آسمان اوج گرفتند وبه سوی کربلا رفتند،که همراه  ایشان کسی یا کسانی نیز بودند.

2- آیت الله حاج سید علی لواسانی، در آن وقت در نجف بود، همان شب فوت حاج شیخ عبدالکریم، در خواب می بیند، مردم برای استقبال جنازه به طرف بازار بزرگ و جانب دروازه نجف اشرف می روند، ایشان می پرسید مردم برای چه بیرون آمده اند؟

می گویند: جنازه حاج شیخ عبدالکریم را می آورند».

 فرداي آن شب آقاي لواساني به صحن حضرت علي (ع) وارد مي گردد، مي بيند بعضي از طلبه ها صحبت از قم و بيت حاج شيخ عبدالكريم، مي نمايند، آقاي لواساني از آنها مي پرسد: «به چه مناسبت از قم صحبت مي كنيد؟»

مي گويند: مگر خبر نداري آقاي حاج شيخ در قم فوت شده است.

^[2]

اين مطلب نيز در حقيقت نشان دهنده گوشه اي از عالم برزخ است، و حاكي است كه آن مرجع بزرگ، پس از مرگ به مراد خود، (رفتن به كربلا) رسيده است.

[2] - اقتباس از مجموعه «سمينار بررسي مسائل حوزه»،ص 165 (به نقل از مرحوم آيت الله حاج شيخ مرتضي حائري، فرزند مرحوم آيت الله العظمي حاج شيخ عبدالكريم حائري (ره).